De eerste dag

Na een onrustige nacht met een vreemd bed en een airco die regelmatig aanslaat met veel lawaai, werden we rond 8.00 wakker. Frans met hoofdpijn! Eerst maar twee paracetamollen achter de kiezen. Maar in welke koffer of tas moeten we zoeken. Beide koffers doorzocht maar gevonden in de rugzak. Het is nog vroeg dus we proberen nog even een uurtje te pakken.
Dan toch maar douchen en aankleden. De hoofdpijn is nog steeds aanwezig. Klam en zweterig toch maar aan het ontbijt. In een soort huiskamer werd het ontbijt geserveerd. Veel gasten hadden bedacht tegelijk met ons aan het ontbijt te schuiven dus het was een drukte van belang. Er was van alles, donuts, bagels, cake, wit brood, fruit, koffie en thee. Geen wonder dat de Amerikanen allemaal te dik zijn! Frans voelt zich ellendig maar eet toch twee donuts en drinkt twee koppen koffie. Nog gammel en ellendig na het ontbijt toch inpakken en betalen. We kunnen de bagage in een hoekje laten staan. We gaan de frisse lucht opzoeken en aan de wandel. De omgeving verkennen!
We komen uit in het French Quarter. Het is zondag maar het is er een drukte van belang. Een markt met kits, glim en glitter. Voodoo poppetjes en tarrot kaarten zijn hier ook aanwezig. We zwalken langs de kraampjes en kijken onze ogen uit.
Amerikanen zijn bijzonder mensen! Een beetje achter de mode aan,aparte kapsels, brillen en schoenen.
Maar ze zijn wel heel vriendelijk.
Dit gedeelte van New Orleans doet een beetje Frans aan. Gepaste slordigheid en rommeligheid. De wegen zijn niet egaal, er zit maar zo een gat in de stoep, het is er vies en rommelig. Het braderiegevoel komt boven. Je gaat van de braadworstengeur over in de patat en drie stappen verder heb je een hamburger geeur te pakken!
Maar wel gezellig. Het is heerlijk weer. Rond de twintig graden en iets bewolkt. Een heel verschil met het nederlandse weer. Iedereen loopt er nog zomers bij in rokjes en korte broeken en veelal op lompe gympen!
We lopen langs Cathedral Basilica St. Louis King of France. De klokken luiden en we gaan een kijkje nemen. De kerk zit vol mensen en we schuiven in de banken. Net op tijd voor de dienst. We willen alles meemaken dus dit ook. Een katholieke dienst met alle toeters en bellen. Maar een goede boodschap van hoop en vertrouwen op God juist op moeilijke momenten en in zware tijden. Het is vijf jaar geleden dat Katrina hier heeft huisgehouden en dat werd nog aan gehaald in de toespraak.
Bij het verlaten van de kerk stapten we weer in de wereld van kraampjes met van alles en nog wat. Een schril contrast.We slenteren nog even verder en kijken bij de Mississippi.
Op een terrasje bestellen we een kopje koffie en ik verbaas mij over de Amerikanen. Alles is hier BIG! De auto's zijn big! De PC-hooft-trackers zijn bij ons nog een uitzondering maar hier heel gewoon. Mijn Daihatsu zou een ware bezienswaardigheid zijn!De mensen zijn big maar dat is geen wonder als je ziet wat ze naar binnen schuiven. Borden patat en andere vettigheid, emmers cola en broodjes belegd met een stapel vleeswaren en kaas!
Als aanstormend gewichtsconsulente iets om je over te verbazen.
We wandelen weer verder en nemen de Amerikaanse gewoonte van eten op straat ook maar over en genieten van een lekkere pizza punt.