Verhuizen

Lieve allemaal,

Vandaag is de grote verhuisdag! We gaan het luxe Hilton verlaten en nemen onze intrek in een hotelletje in het French Quarter. Om zeven uur zijn we wakker en Frans verteld zijn verhalen van gisteravond. Ik ben blij dat ik niet meegeweest ben. Als het hem te gek wordt is het voor mij niet te doen. Maar de verhalen zijn leuk om te horen. Na een kopje koffie in bed gaan we douchen en inpakken. We genieten nog in alle reust van ons heerlijke ontbijt. Nu geen haast, we hebben alle tijd en kletsen en eten en genieten van de lekkere dingen. Een collega van Frans verschijnt ook in het restaurant en als wij klaar zijn schuiven we nog even bij hem aan. Vandaag komt zijn vrouw alleen naar Amerika gevlogen en dan blijven zij hier ook nog even vaklantie vieren. We zetten onze kamer op zijn creditcard en zo kunnen wij als we alles ingepakt hebben het hotel verlaten. Het was een geweldige tijd maar nu gaat onze vakantie beginnen!
We hebben besloten om te voet naar het andere hotel te gaan. Op zich is het maar een klein stukje lopen maar met twee koffers en twee tassen aan handbagage is het toch een hele tocht. Onderweg stoppen we even bij de nodige straat muzikanten die we tegenkomen en onze barre tocht iets aangenamer maken. Bij het hotel aangekomen worden we verwelkomd door een aller aardigste hoteleigenares, en haar engels is ook nog te volgen. Dit is niet van veel Amerikanen te zeggen. We kunnen onze bagage hier al neer zetten en we checken in. Vervolgens vertelt ze ons de leuke straatjes en plenkjes in het Franch Quarter. We gaan op stap! Het is heerlijk weer met een strak blauwe lucht en twintig graden. We zwalken door de straatjes en overal zijn straat muzikanten, acrobaten en artiesten die de meest prachtige dingen laten zien en horen voor een paar dollars. Verder zijn hier leuke winkeltjes en ondertussen denken we over leuke kadootjes voor de achterblijvers om mee te nemen als aandenken aan onze reis. Onze benen zijn moe en we zitten lekker op een bankje in het park voor de kerk. We genieten van het zonnetje en kunnen ons niet voorstellen dat het in nederland koud en guur zal zijn. Vorige week bij het inpakken kon ik mij ook niet voorstellen dat het hier gewoon zomer is! Maar het is echt waar! We lopen langzaam richting de Mississippi voor een rondvaartocht. We gaan echt de toerist uithangen en dit leek ons een leuk idee voor deze middag. Ook bij de boot staan weer de nodige artiesten. Ik maak een foto van een soort clown en denk klaar te zijn met de beste man maar hij kwam mij even vertellen met zijn emmertje in zijn hand dat hij mensen aan het lachten maakte maar dat niet voor nix deed. Ja, dat snap ik. Hij moet ook leven dus ik gooi wat in zijn emmertje en de beste man is weer helemaal blij. Frans heeft ondertussen de kaartjes gekocht voor de boot en dan brengt, boven op het dek, het stoomfluit orgeltje weer allemaal gezellige deuntjes ten gehore. Vandaag is het een corpulente dame die het ene liedje aan het andere rijgt. Na afloop kijgt ze applaus en maakt een buiging.
We kunnen aan boord en waar de Amerikanen goed in zijn is controle dus ook nu moest de tas open. Een magere blik van de beste man was al genoeg en we mochten aan boord na dat er nog even een foto werd gemaakt. Ze willen overal geld aan verdienen hier. We zitten heerlijk op het dek en de kapitein vertelt ons alle wetenswaardigheden die we onderweg tegenkomen. Naast ons zitten drie zweedse stellen. Ze zijn zeer onrustig en hippen van de bank naar de stoelen en dan toch maar weer naar de bank. Voor we afvaren zitten ze alle zes al achter een glas bier. Het is een prachtige tocht over de Mississippi met het zonnetje op onze bakkes. Frans maakt foto's en we zijn benieuwd naar het resultaat. Halverwege mogen we een kijkje nemen in de machinekamer. Alles beweegt, draait en loopt gesmeerd om de raderen achter op de boot goed te laten draaien. Een enorme olielucht doordrenkt de ruimte. We varen langzaam weer terug en om ons heen horen we allemaal verschillende talen. Een echte toeristische atractie hebben we te pakken. Rond vier uur wordt het hier een stuk frisser en het laatste stukje op de boot kan het vestje wel aan. Als we veilig zijn gearriveerd besluiten we bij Cafe du Monde een warm koopje koffie en beignets te eten. Alles plakt en ruikt naar suiker en met een doekje wordt de poedersuiker van de voorgangers zo op de grond gepoetst. Deze tent is 24 uur per dag open en een begrip. Het smaakt ons lekker. De Beignets lagen onder een dikke laag poedersuiker. Als wij vroeger zoveel poedersuiker op onze oliebol deden dan was het huis te klein maar hier is alles groot en veel en dus ook de laag poedersuiker. Maar wij genieten wel van onze eerste oliebol dit jaar, aan de andere kant van de wereld bij zomerse temperaturen. We wandelen naar ons hotel. We hadden al ingecheckt dus zou het allemaal snel afgehandeld kunnen worden. Maar Amerikanen laten zich de kop niet gek maken en doen alles rustig aan. uiteindelijk krijgen we de sleutel en kunnen we ons nieuwe onderkomen voor de komende dagen betreden. Een gezellige kamer met alles wat we nodig hebben maar de helft kleiner dan het Hilton. Een prima plek om te verblijven. We pakken uit en schrijven onze verhalen voor de achterblijvers in Nederland. Jullie slapen al maar wij gaan zo nog een hapje eten.
Zo rustig als het in het Hilton was zo gehorig is het hier en we hebben in korte tijd al vier politieauto's met sirene voorbij horen komen.
We hebben een geweldige dag gehad die begon in het Hilton hotel en eindigt in een gezellig en knus hotelletje in het French Quarter!

Veel liefs van twee genietende mensen!