How are you doing?

Lieve allemaal,

How are you doing? Dit is de openings zin door alle Amerikanen dus wij beginnen er ook maar mee.
Met ons gaat het goed. We zijn weer wakker na een onrustige nacht. Een smal bed op tafel hoogte zo ongeveer, allemaal nieuwe geluiden, warmte en een telefoon die afging midden in de nacht en een sms tegen de ochtend zijn voldoende ingredienten om de nacht niet lekker door te komen. Om drie uur ging Frans zijn telefoon, een collega met een vraag over het werk, ze wist niet dat we in Amerika waren en een poging deden om te slapen. Tegen de ochtend ging mijn telefoon met een sms berichtje dat T-mobile een speciale sinterklaas actie had! Ook daar hadden we geen boodschap aan. Maar beide keren schrik je wel. Er gaat van alles door je hoofd. Wat is er aan de hand en hoe snel kunnen we in Nederland zijn.Gelukkig geen rampenplan noodzakelijk.
Om zeven uur starten we de laptop maar op om te kijken of er nieuws uit Nederland is en ja weer twee gezellige berichtjes! Net zo goed als jullie uitkijken naar onze verhalen kijken wij uit naar berichtjes uit Nederland. Na acht uur toch maar uit bed en douchen. Frans krijgt alleen ijskoud water uit de kraan dus maar naar de receptie. De eigenaar loopt mee en legt uit hoe de kraan werkt en verontschuldigd zich met de woorden 'its a very old hotel', ja daar hebben wij natuurlijk geen boodschap aan maar hij krijgt het wel voor elkaar dat we een lekkere warme douche kunnen nemen. We zijn de man zeer dankbaar.
We gaan het ontbijt ontdekken. Een gezellig ruimte met lage ronde tafeltjes en stoeltjes met zowaar een klein boeketje echte anjers op tafel. Het buffet ziet er lekker uit. Naast verschillende soorten brood kunnen we onze eigen wafel bakken. Mmmmmm....we smullen alweer en ondertussen bedenken we wat we deze dag gaan doen. We besluiten om met de taxi naar een grote Mall te gaan waar de Apple store is om de laptop voor Mien te kopen. Het is niet te doen om te lopen en het openbaar vervoer is niet zo goed geregeld dus we gaan maar met de taxi. Voor de deur opgehaald en afgezet, wat wil je nog meer. We zwalken eerst door het grote winkelcentrum en kijken onze ogen uit wat we er allemaal zien. Ook de mannenkleding is lang niet zo hip als in Nederland. Verder pas ik nog verschillende schoenen met enorme stilletto hakken in de meest walgelijke uitvoeringen, gewoon voor de lol en omdat het kan.

We drinken een kopje koffie met overheerlijke beignets en als we de poedersuiker weer een beetje van de wangen hebben gaan we naar de Apple store. Ja daar staat ie! En dat moet hem worden. We schieten een verkoopster aan en ze is behoorlijk verbaast dat we zonder enige verdere uitleg deze aanschaf doen. Ze moest eens weten wat de voorbereingen allemaal al zijn geweest! We rekenen af en ze zegt tegen Frans: You are een very good father en your daughter is now very happy! Met de prachtige laptop onder de arm verlaten we de store en maken een mooie fote onder de Apple boven de ingang van de winkel. Een gedenkwaardig moment! We zijn het wel zat en besluiten weer richting de uitgang te gaan om een taxi te bellen zodat we weer terug kunnen gaan naar het hotel. Van de bellende Frans wil ik een foto maken maar in de display is te lezen dat de geheugenkaart het niet doet. Wat's this!! Frans bekijkt het, kaart erin en kaart eruit maar het helpt allemaal nix. Hoe is het mogelijk, vijf minuten geleden heb ik nog foto's gemaakt en nu weigert het ding! We stappen in de taxi die voorkomt rijden en binnen een kwartier waren we bij ons hotel.
Tot onze grote schrik werkt ons pasje om op de hotel kamer te komen ook niet meer. De schrik slaat ons om het hart. Wat is er gebeurt en heeft de defecte kaart van het fototoestel iets te maken met de deurpas?? We gaan naar de recpetie en de pasjes worden weer geactiveerd. Nu we toch bij de balie zijn overleggen we gelijk voor de plannen voor de komende dagen. We willen naar de plantages en de moerassen met krokodillen. We krijgen de nodige informatie en maken een reservering. Voor de aanbetaling maken we gebruik van de credit kaart.
En...............ook deze weigerde! Schrik, schrik en stress! Gelukkig werkt de pinpas nog wel. Wat voel je je dan onmachtig en klein. Een gebed om hulp hebben we opgezonden. Je voelt je heel sterk en machtig met de nodige middelen die je tot je beschikking hebt. Maar als een fototoestel het niet meer doet en de credit kaart weigert terwijl je mijlen ver van huis bent voel je je heel klein en nietig. Het zijn maar materiele zaken maar niet geheel onbelangrijk. Alle scenario's gaan door ons hoofd maar we blijven rustig. We besluiten een fotozaak op te zoeken en het probleem voor te leggen. De kaart blijkt inderdaad defect en gelukkig heeft hij een nieuwe voor ons, zelfs met nog meer geheugen! We betalen met de creditcard en......hij deed het! Wat waren wij gelukkige mensen! Praise the Lord! We kopen een heerlijk ijsje met verse vruchten, een troost aankoop zullen we maar zeggen. We wandelen weer terug via de Mississippi naar het French Quarter. Bij de tourist information vinden we een kaart over dit gebied van Amerika met het oog op volgende week als we een auto willen huren. De dame kijkt moeilijk en zoekt eindeloos op internet maar uiteindelijk verlaten we het winkeltje met de kaart die zij onder haar balie vandaan toverde. We zullen ons er wel mee redden. We lopen langs een leuke eettent en informeren of we moeten reserveren voor vanavond. We hebben een los-vaste afspraak met een collega van Frans om vanavond met zijn vieren te gaan eten. We kunnen hem nog niet te pakken krijgen. We wandelen door een prachtig straatje terug met hele mooie huizen. Goed onderhouden en de 1 nog mooier dan de ander. Op onze kamer aangekomen ontkurken we een wijnfles en drinken er eentje op. Frans pakt de nieuwe laptop uit en ik gaa jullie op de hoogte brengen van onze spannende avonturen van deze dag. Wat het vanavond gaat worden weten we nog niet maar wij hebben weer een geweldige dag gehad met een les in vertrouwen!
Morgen gaan we op tournee. Dus blijf ons volgen!

Veel liefs Frans en Anneke