Belle River, the middle of nowhere

Lieve allemaal,

We zijn weer verhuisd! Maar nu naar het platteland en we zitten op een steigertje aan de waterkant van Belle River bij een geweldige B&B in het zonnetje! Frans leest een boek en ik zit met de laptop op schoot. Het is niet te beschrijven hoe geweldig het hier is.
Na een week in een drukke stad hebben we nu een plekje gevonden in de middle of nowhere. Toen wij afgelopen week bij de tourist information in New Orleans naar een gedetailleerde kaart van deze omgeving vroegen gaf de dame met een meewarige blik als antwoord ‘never heard about’.
We horen hier enkel vogels tjilpen en de vissen springen op uit de rivier. Een waar sprookje.

Vanmorgen begon de dag al weer vroeg. We hadden de slaap al weer uit en tevens alweer onrustig voor deze nieuwe dag. Het was gisteren niet meer gelukt om een auto te huren dus dat was wel een van de eerste dingen die we deze dag moesten regelen. Om acht uur maar es even gebeld en ja hoor ze hadden wel een karretje voor ons. Om elf uur werd Frans opgepikt van het hotel om bij het verhuur bedrijf de nodige papieren in te vullen.
We hebben nog weer lekker in het zonnetje buiten kunnen ontbijten. Een eenzame ziel schoof bij ons aan tafel en kletste over van alles en nog wat. Hij was een paar dagen in New Orleans om vervolgens naar de kust te gaan. Hij vroeg wat de hoogte punten hier waren en wij vertelden enthousiast over de Swamps en de Plantages maar daar hield hij niet van. Jammmer!
Na het ontbijt was het inpakken en uitchechen.
We hadden nog even te gaan dus heerlijk in het zonnetje met een boek en het studie boek.
Om kwart over elf was er nog geen verhuur bedrijf te bekennen dus maar es bellen. ‘It’s on the way, babe’ was het antwoord en binnen enkele minuten stond er een mooie knalrode auto met een donker getinte man achter het stuur op de stoep. Frans werd meegenomen en tegen twaalf uur konden we vertrekken. De koffers achterin en na wat geklungel met het navigatie systeem konden we weg rijden in een knalrode Chevrolet Impala. Frans is helemaal in zijn nopjes en is zo blij als een klein kind. We hadden nog geen meter gereden of we werden al bijna geraakt door een auto die vlak voor ons langs rechts af sloeg. Wow.......de schrik zat er al goed in. Met een gangetje van 60-70 km per uur, harder mag je hier niet, hebben we een lange high way genomen richting het westen. Al met al was het ongeveer 1,5 uur rijden. Het navigatie systeem kende het plaatsje Belle River niet maar het nabij gelegen Pierre Part wel. Het was nog even zoeken maar uiteindelijk hebben we de B&B gevonden en een gezellig moeke verwelkomt ons zeer hartelijk. Ze leidt ons rond en in het huisje waar we de komende dagen zullen vertoeven stonden de zelfgebakken chocolat cookies heerlijk in de oven te geuren. Wat een welkom!
Het is een geweldig knus huisje met alles wat we nodig hebben. Het is een soort museum. Overal waar je kijkt zijn leuke dingen te zien. De koelkast is gevuld en wij kunnen slapen op een groot uitklap bed in de kamer omdat het bed in de slaapkamer echt veel te klein is voor ons Europese mensen met lange benen.
Het is allemaal heel kneuterig maar ook weer brocant. Om de wc rollen en de toiletpot zitten strikken! Voor ons huisje is een zwembad en in de badkamer hangen badjassen voor na het zwemmen. We hebben al verschillende keren gebruik gemaakt van een B&B, maar dit is de topper.
We hebben trouwens ook een huisdier. Tot mijn grote schrik scharrelt er een salamander(tje) door het huisje! Ik weet niet of ik daar nu zo blij mee ben maar het zal wel bij het landelijk wonen alhier horen. Als hij vanacht ook maar gaat slapen en niet gaat klieren vind ik alles best!
Grote roofvogels vliegen hier door de lucht en verschalken een visje uit de rivier. Een motorbootje komt langs en verzoorzaakt wat deining. Het is 22 november en wij zitten in de zon alsof het zomer is met een kopje thee en de zelfgemaakte cookies van de gastvrouw. Wat een leven!
We hebben zin om vanavond zelf lekker te gaan koken. We stappen in onze rode slee en gaan richting de supermarkt. Het is bijzonder om te zien hoe de mensen hier wonen. Sommige stukken is net een woonwagenkamp met scheve huisjes die er slecht onderhouden uitzien maar wel met kertst decoraties, maar ook prachtige huizen. Wat de mensen hier doen en waar ze precies van leven en of dit permanente bewoning is of vakantiewoningen? Wij moeten het allemaal nog uitzoeken. Maar het is geen rijke streek waar we hier zitten. Een supermarkt in het buitenland vind ik altijd een uitje. Welke producten hebben ze hier en wat kunnen wij vinden voor een lekkere maaltijd. We slenteren door de paadjes en verbazen ons weer over de grote hoeveelheden taart, cookies, de grote kippen en hambrokken en nog veel meer. We scharrelen wat lekkere dingen bij elkaar voor rijst met kip en roerbakgroenten en sla.
Bij de kassa komen de boodschappen in verschillende plastic tasjes. Waar wij in Nederland een kratje of een doosje voor gebruiken wordt hier alles in vele plastic tasjes gestopt.
Als we terug komen gaan we nog lekker aan de waterkant zitten met een glaasje rose en wat chipjes. De avond valt en het wordt donker. In de lucht zien we verschillende mooie vormen in de wolken. De vissen springen boven het water uit, de krekels tjilpen en wij worden opgevreten door de muggen. De gastvrouw komt aangesneld met een spuitbus om de muggen te verjagen. Wat een heerlijk moment. Geen lawaai, alleen de geluiden die horen bij de natuur. Wat een avontuur beleven we hier. Ik heb er enorm tegen op gezien maar dit is de mooiste reis die we ooit gemaakt hebben!
Het is inmiddels erg donker geworden en we besluiten om naar binnen te gaan.
We gaan kokkerellen en genieten van onze heerlijke zelfgemaakte maaltijd op een plek die buiten elk navigatie systeem valt. Internet krijgen we niet aan de praat.
Dit noemen wij onderduiken!

Veel liefs van Frans en Anneke