Aan de raaize...

Lieve allemaal,

Het is vandaag dinsdag en na alweer een onrustige nacht zijn we weer wakker. We zitten nog steeds niet in het juiste ritme en ik vrees dat het ook niet meer gaat lukken.
Maar de nacht is weer voorbij en een nieuwe dag ligt voor ons. Een strak blauwe hemel en het is om acht uur al warm.
Frans heeft zijn renschoenen ook meegnomen en had goede voornemens. Maar tot op de dag van vandaag zijn ze nog niet aan geweest. Omdat je er niet mee aan kan komen dat je renschoenen meegenomen hebt over de plas en er geen meter op gerend hebt is dit de dag dat het gaat gebeuren.
Eerst een kopje koffie en een muffin als bodempje. Frans gaat aan de ren en ik lees nog even lekker in mijn boek. Als hij na drie kwartier kleddernat weer terug is neemt hij een frisse duik in het zwembad vlak voor ons huisje. Het is echt een frisse duik want het is een onverwarmd zwembad. De nodige foto’s worden genomen van deze held in het ijskoude water. Aan de waterkant van Belle River, op het steigertje, genieten we van een heerlijk ontbijt. Ik smul van een bagel met geraspte kaas. Mmmmm.......eindelijk weer een broodje kaas. Het zonnetje schijnt al lekker en het is wind stil. Wat zullen we vandaag gaan doen? We hebben nog geen concrete plannen. Er zijn hier weinig bezienswaardigheden en we zijn hier ook een beetje voor de rust.
We besluiten richting de kust van de Golf van Mexico te gaan. Tijdens de mooie autorit krijgen we meer en meer een beeld van deze streek van Amerika. Het is hier absoluut niet toeristisch en de mensen leven hier van de landbouw en de visserij. Gewoon hard werken! Als je geluk hebt woon je in een mooi huis maar heb je pech dan is een schamel hutje je onderdak en bescherming tegen alle mogelijke weersinvloeden. Het is nu november en het is vandaag 27 graden. In de zomer moet het hier wel verschrikkelijk warm zijn. We vervolgen onze weg over de high way en op het moment dat we weer bereik hebben met de telefoon probeer ik Marijke te bellen. In ons huisje hadden we ook geen bereik met de telefoon. Helemaal afgesloten van de wereld! Gelukkig kunnen we haar weer even spreken. Op het moment dat wij er aan denken om te bellen, aan het eind van de dag, is het voor jullie al nacht en daar kunnen we ook nog niet aan wennen. Vanuit de auto probeer ik nog een paar mooie foto’s te schieten.
We besluiten een kijkje te nemen bij Cypremort Point State Park. Geen idee wat het is maar het ligt in een baai bij de golf van Mexico. Het is een gebied met heel veel verschillende huizen: groot, klein, prachtig en vervallen maar wel allemaal met een bootje. Er is veel prive terrein. We vinden niet wat we zoeken. We hadden gehoopt een gezellig strandje te vinden, maar helaas! Op het laatste moment zien we nog een grindpad wat uitkomt bij een strandje. Voor 1 dollar per persoon mogen we het park betreden. We rekenen af bij een vriendelijk jonge dame die na ons niets meer te doen heeft gehad want we waren er vrijwel alleen. Langs de waterkant waren allemaal picknick plaatsen met vaste BBQ’s. Het zag er allemaal keurig uit maar geen mensen.
Wij hebben er heerlijk in het zonnetje gegeten, gezeten, gelezen en ...........geslapen! Een geweldig plekje zo aan de waterkant.
Na twee uur stappen we weer in onze rode auto met gelukkig een airco! Via allemaal kleine weggetjes proberen we weer huiswaarts te keren. We rijden door allemaal kleine dorpjes. En als we een McDonalds zien proberen we op internet te komen. Met een heerlijke shake met een enorme dot slagroom schuiven we achter onze laptop en ja hoor het gaat lukken! We hebben weer contact met het thuisfront. We plaatsen ons verhaal op de site en we lezen beiden nog even onze mail. We versturen nog wat berichtjes en sluiten dan weer af. Het is toch wel bijzonder.
Ook hier worden de huizen verfraaid met de meest bijzondere kerstversieringen. Kransen, rendieren, sneeuw, (gekleurde) verlichting, opblaas sneeuwpoppen en zelfs een opblaas helicopter met een kerst beer erin en ook nog verlicht. De meest armzalige huisjes hebben naar verhouding de meeste versieringen aangebracht. Donderdag is het Thanksgiving day, een vrije dag waarop de grote kalkoen in de pan komt. We hebben ze al zien liggen in de supermarkt. En vrijdag is het black-friday en dat is de grote dag voor de Christmas-shoppings. We hebben ons laten vertellen dat veel winkels dan extra korting geven op de kerst aankopen.
We gaan vanavond weer lekker zelf koken en bij de grote supermarkt halen we de benodigdheden.
Als we thuiskomen genieten we nog even van de ondergaande zon op het steigertje, onder het genot van een glaasje rose en chipjes. Helaas horen we in de verte de auto’s razen over de high way want verder is het hier zo heerlijk stil. Het is alweer de laatste avond dat we hier zijn. Waar we morgen gaan slapen weten we niet. We gaan op de bonnefooi op stap en we zien wel waar we uit komen. Best spannend! We leven vanuit de koffer.
Langzaam aan gaan onze gedachten alweer naar het eind van de week. Eigenlijk hebben we nog twee dagen hier want vrijdag aan het eind van de middag vliegen we weer richting Nederland.
Maar tot die tijd genieten we nog enorm!
Frans is aan het kokkerellen en heerlijke geuren prikkelen mijn neus terwijl ik in een schommelstoel de belevenissen van deze dag weer op papier zet zodat we het morgen bij de McDonalds op de site kunnen zetten met weer nieuwe foto’s.
Waar we morgen zitten weten we dus nog niet maar zodra we weer online kunnen melden we ons wel weer.

Het is vanavond hoedjesavond!

Veel liefs van Frans en Anneke