De reisdag

Lieve allemaal,

Om kwart over zes wekt de wekker ons. Vandaag gaan we vertrekken naar Zweden.
Na een hectische periode van werken en andere bezigheden die ons veel tijd en energie hebben gekost gaan we een week naar onze dochter in Zweden..

Gisteravond hebben we de koffers gepakt. Wat neem je mee? Wat voor weer gaat het worden? Hier breekt het voorjaar door. De temperaturen stijgen en de natuur bot uit. Maar in Zweden is het allemaal nog net even iets koeler. Op dit moment ligt er geen sneeuw, dus de Zweedse sneeuwpop gaat hem niet meer worden.
Om kwart over acht, een kwartiertje later dan gepland, rijden we dan toch gepakt en bezakt de straat uit. Volgens de tom-tom kunnen we rond zes uur op de plek van bestemming zijn maar dan zullen we wel continu door moeten rijden.
Het is een prachtige voorjaarsdag. De zon schijnt en de temperatuur is ongeveer 17 graden. Echt lekker vakantie weer. Na een half uurtje rijden gaan we al de grens over en zitten we in Duitsland.
Even voor Bremen stoppen we voor een kopje koffie en daarna maar snel weer verder. We hebben nog een lange dag te gaan.

Even voorbij Bremen belanden we in een zeer langzaam rijdende maar ook een frequent stil staande file. Veel vracht verkeer en personen auto’s. Waar wachten we voor? Wat zou er aan de hand zijn. We hebben geen idee. Via Twitter weet Marijke ons te melden dat er een ongeluk gebeurd is waar een vrachtwagen bij betrokken is. Toch handig die moderne communicatie middelen van tegenwoordig. Weet je in elk geval waar je voor staat te wachten en kostbare tijd verloren ziet gaan.
Rondom staan vrachtwagens met verschillende nationaliteiten; Polen, Duitsers, Nederlanders, Tsjechen, Zweden, Noren, Denen. Allemaal vrachtwagens vol met spullen. Wat zouden ze vervoeren en waar gaat hun reis naar toe. Best bijzonder dat er zoveel transport is over de hele wereld.
De chauffeurs eten, roken, gapen, stappen uit en klauteren weer in hun kolossale huizen op wielen. Zelfs één gebruikt de tijd om de baard er af te scheren. Kun je allemaal doen in een file.
Stapvoets rijden we weer een paar meter en staan dan weer stil. Van de driebaans snel weg moet al het verkeer op 1 baan geperst worden om vervolgens via een provinciaal weggetje verder te gaan.
Tot nu toe nog geen ongeluk gespot, enkel oponthoud door wegwerkzaamheden.
Uiteindelijk komen we weer op de snelweg. Einde file, maar 2,5 uur tijdverlies. Jammer maar helaas.
We rijden weer op snelheid.

Even buiten Hamburg gaan we even pauzeren en een kopje koffie scoren. Op de parkeerplaats bij de benzinepomp worden we aangesproken door een jonge vrouw met een grote rugzak en ze vraagt of wij richting het Noorden gaan. Zij moet naar Kopenhagen en vraagt of ze met ons mee kan rijden. Wat doen we? Heb uw naaste lief………..laten we het maar doen. Het is even ruimte creëren op de achterbank en zo gaan we met zijn drietjes verder het grote avontuur tegemoet. Een alleraardigst wicht die naar haar vriend in Kopenhagen gaat en de hele dag de tijd had en dus maar ging liften. Naar later bleek zonder paspoort of ID-kaart. Maar gelukkig werd daar niet naar gevraagd. Ik heb het stuur overgenomen en daar gaan we. Onbekende wegen, wegwerkzaamheden, 80 km en dan weer 120 of harder over de driebaans wegen.
In de kop van Duitsland naderen we de veerboot naar Denemarken. Bij een tolhuisje kopen we een ticket en zo rijden we de veerboot op bij Puttgarden. In zes rijen dik staan de auto’s bumper aan bumper op het onder dek geparkeerd en wij gaan naar boven. Er staat een straffe wind en er zitten witte koppen op de zee. De veerboot vertrekt al spoedig en op zee is er een behoorlijke deining.
Met een ietwat lege maag geen pretje. Zolang ik de horizon maar in het zicht heb gaat het goed maar een pretje is het niet.
Na ongeveer drie kwartier zit de boottocht erop en zijn we in Denemarken. Het derde land voor deze dag. Het eerst stuk is net Nederland. Vlak en weinig te beleven maar dan wordt het toch iets heuvelachtig. Een schattig landschap waar de natuur nog niet zo ver is als bij ons. De bomen zijn nog grauw en donker, nog heel weinig ontluikend groen te zien.
Met de zon in de nek en onze liftster op de achterbank scheuren we door dit pittoreske landschap. Vanuit de rijdende auto schiet ik allemaal foto’s. Vanavond kijken we wel of het iets geworden is. Het is nu nog drie uur rijden voordat we in Jönköping zijn bij Marijke. We hebben het diner bij haar maar laten schieten en gaan voor de borrel.

We naderen Kopenhagen en bij de luchthaven zetten we onze liftster af. Zij gaat alleen verder en we nemen afscheid. Wij gaan verder en via een tunnel en daarna een lange brug komen we in Malmö. We zijn in Zweden. We komen steeds dichterbij!

Dankzij onze overlevingstas met kadetten, drinken, fruit en koekjes gaat het allemaal prima. We hebben geen honger of dorst.
Er staat nog steeds een behoorlijke bries waardoor het autorijden niet echt relaxed is. Maar we rollen nog steeds in ons oude karretje die ons al op heel veel verre plaatsen gebracht heeft.
In het late avond zonnetje genieten we van het mooie uitzicht. Blauwe luchten met wat flarden bewolking en het is ongeveer 10 graden. Geen sneeuw!
Het is grappig om te zien dat elke land zijn eigen bouw van huizen heeft. In Denemarken is een boerderij een soort hoeve omringd door bomen. En de huizen zijn in vrolijke kleuren geverfd dit in tegenstelling tot Duitsland waar de huizen donker en grof zijn en de ramen dicht zitten met lange vitrages. Hier is alles veel meer open.

We zien voor het eerst Jönköping op de borden, nog 234 km. Het langste stuk hebben we gehad. Lange, rustige en glooiende wegen. Het is niet druk. We hebben Helsingborg net achter ons gelaten en zijn nu op weg naar Jönköping. De verwachte aankomst tijd is 21.00 uur. Wat zullen we blij zijn als we er zijn en onze dappere dochter in de armen kunnen sluiten. Dapper is ze! Ik krijg nog steeds meer bewondering voor het avontuur dat zij in haar uppie is aangegaan. Alleen naar een ver en vreemd land vertrekken met een koffer en een rugzak. Wij hebben voor deze ene week nog meer mee dan zij voor een half jaar. Een land met een taal waar niets van te bakken is. Maar het is wel een mooi land. En daar gaan we de komende week van genieten.

Langzaam wordt het donker en om kwart voor negen staan we voor de flat van onze dochter. We sluiten haar weer in onze armen en zijn blij en dankbaar om hier te zijn.
We drinken samen een kopje thee en kletsen even een beetje bij. De rest komt deze week wel. Om tien uur vertrekken we naar ons hotel. Een prachtige kamer voorzien van alle gemakken.
We richten onze kamer in en schenken ons een glaasje in. Dankbaar en blij voor deze dag!
Straks gaan we slapen en morgen gaan we de stad verkennen.

Veel liefs van Frans en Anneke