Apostelen en elanden

Lieve allemaal,

Opnieuw wakker worden in het hotel. Het wordt al vertrouwd. De gebruikelijke ochtend rituelen: douchen, aankleden en opruimen. Ondertussen de laptop opstarten en kijken of er weer reacties zijn van het thuisfront. Inderdaad, velen leven mee met onze avonturen. Het is telkens weer leuk om de reacties van iedereen te lezen.
Vandaag eet Frans een vet en calorierijk ontbijt: scrambled eggs, worstjes, bacon en een broodje met een spiegelei. Het vet druipt er van af, maar voor een keer geweldig lekker. Anneke knabbelt aan haar broodje gezond: kaas, komkommer en een schijfje tomaat. Samen besluiten we het ontbijt met een bordje yoghurt met vers fruit. Nog een kop koffie voor de pit en klaar is Kees.
Anneke wil graag nog een uurtje aan de studie werken. Frans verdiept zich in het koningshuis van Zweden via Wikipedia en knutselt een filmpje in elkaar. Te zien op de Facebook pagina van Frans.
Hilarisch! Frans besluit dat het studeren nu wel genoeg geweest is en we reizen af naar Habo, een dorpje net even buiten Jönköping. We hebben een foldertje van de Habo kyrka (uitspreken als: sjuurka), een unieke houten kerk met bijzondere muur- en plafondschilderingen. Via slingerwegen en velden met resten sneeuw belanden we in de middle of nowhere bij drie huizen en een kerk.
Een statige klokkentoren staat naast de kerk. Dat zie je wel meer hier in Zweden.
De kerk is helemaal opgetrokken uit hout en aan de buitenkant geschilderd in de alom aanwezige rode kleur. Gelukkig is de kerk open en kunnen we naar binnen. Eenmaal binnen is het een indrukwekkende omgeving. Overal waar maar plaats is, is iets geschilderd. Sommigen maken een vergelijking met de Sixtijnse kapel. De kerk dateert uit 1723 en werd onder de bezielende leiding van Martinus Seth gebouwd naar voorbeeld van de Nederlandse kathedralen, maar dan van hout. Martinus zelf was van Nederlandse afkomst. Hij heeft veel ideeën aangedragen die door twee kunstschilders zijn uitgewerkt. In deze periode konden veel mensen nog niet lezen en schrijven, daarom werden allerlei taferelen uitgebeeld. In een rondgang langs de wanden worden de tien geboden uitgebeeld in kleurrijke afbeeldingen. De wanden van het balkon bevatten de geschreven geloofsbelijdenis en helmaal bovenin de kerk prijkt het Onze Vader langs de wanden, aanschouwelijk gemaakt in Bijbelse taferelen. Het plafond biedt ruimte aan afbeeldingen van Jezus’ doop en het Laatste Avondmaal. Overal is kleur en tekst. Je kunt er niet omheen, hier hoef je je niet te vervelen al is de preek nog zo saai.
Ter afsluiting doen we nog een rondje op het kerkhof. Lekker rustig.

Via een ritje door de omgeving keren we terug naar het hotel. De omgeving is erg afwisselend. Glooiende velden, bossen, akkers met stenen. Liefelijke rode huizen aan de bosrand. Hier en daar liggen nog resten sneeuw, in een meertje drijven smeltende ijsschotsen. We vragen ons af hoe het hier in de zomer is. Nu is alles nog dood en grauw. Het gras is helemaal geel. Graag komen we nog een keertje terug.

Anneke heeft niet helemaal haar dag. Het studeren heeft haar in de greep. Frans vindt dat het zo wel genoeg geweest is voor deze vakantie. De boeken verdwijnen in de hoek. Anneke doet een dutje, want vannacht is ze ook nog aan het spoken geweest.
De middag vordert en we gaan er nog even uit voor wat boodschappen. We eten op de hotelkamer nog een broodje en vertrekken naar Habo Camping voor een Moose-safari. Een moose is een eland. Die lopen hier vrij door de bossen in Zweden en veroorzaken veel ongelukken langs de wegen.
We hebben een afspraak gemaakt het Rob Lentink, campingbaas hier in de buurt.
Rob klinkt via de telefoon wat noordelijk. En inderdaad, Rob komt uit Wildervank en is jaren geleden hier een camping begonnen. Het gezelschap van deze avond bestaat uit allemaal Groningers! We stappen met zes mannen en een vrouw in een busje en hobbelen naar de bosrand. Ondertussen kletsen we gezellig en klinkt het Gronings heel vertrouwd. Rob weet de plekken te vinden. We rijden op een bospad en opeens stoppen we. Aan de linkerkant staan twee elanden, een mannetje en een vrouwtje. Zij kijken naar ons, wij kijken naar hen. Het vrouwtje blijft veilig aan de rand van het bos, het mannetje wandelt in de open ruimte. We maken allemaal foto’s, maar het wordt al wel een beetje donker. Uiteindelijk verdwijnt het eland echtpaar in het struweel en rijden we verder.

Een open plek in het bos. Aan de linkerkant wat nieuwe aanplant, aan de rand een uitkijktoren. Een ideale plek om tegen het vallen van de avond de dieren uit het bos te zien komen. In de natte modder zijn sporen van reeën en elanden. Aan de kant ligt een berg keutels van een eland. Ze zijn er dus wel! We wachten en kijken. Alleen het geluid van vogels is te horen. Frans klimt in de uitkijktoren en meldt dat er een vos op het toneel verschenen is. Een beest met een lange staart huppelt over het open terrein, maar krijgt ons in de gaten en huppelt weer terug in het bos. Even later komt er een ree over een paadje aanlopen, gevolgd door twee anderen. Hun witte staartjes lichten op in het donker. Ze grazen en wandelen rustig verder. Het is een hele bijzondere belevenis op deze plek in het bos.
Tenslotte wordt het te donker en keren we terug naar de bus. We zien nog een konijn over de weg hollen tot ie in het bos verdwijnt.

De bus knort. We zeggen niet zoveel meer. Een beetje Groninger humor: Kiek, dit is net de Kielsterachterweg…
We keren terug op de camping en nemen afscheid. We wensen Rob succes met de camping en rijden door een donker Zweden terug naar het hotel. We worden weer warm met een kop thee en een pecan broodje. Als wij slapen, komt het bos tot leven.

veel liefs Frans en Anneke